Muzejska komunikacija – od teorije ka praksi

Abstract

U kontekstu muzeja, komunikacija je način na koji muzej, kao pošiljalac poruka, uspostavlja vezu sa onima koji poruku primaju, odnosno sa svetom u kojem postoji i deluje. Iako se ranije smatralo da je muzejska poruka po pravilu jednosmerna, jer se podrazumevalo da je zadatak muzeja da ljudima sa što većom preciznošću i autentičnošću omogući preuzimanje znanja, iskustva ili ideja iz bogatog tezaurusa koji baštini, promena sveta oko nas izaziva i promene u realnosti muzejske komunikacije i u tom smislu danas se sve više insistira na međusobnoj sprezi muzeja i zajednice u kojoj se nalazi, kritičkom posmatranju i muzeju kao platformi za opšti društveni dijalog. Imajući to na umu, i pretpostavka da se u muzej dolazi zbog istine koja je posledica autentičnosti i autoritativnosti počinje da se revidira, jer, s obzirom na to da od muzeja očekujemo pluralizam značenja, ona više ne može biti jedna, jedina i konačna.