Internalizovana i eksternalizovana strategija transfera tehnologije - prednosti i nedostatci

Abstract

Uspešna industrijalizacija i privredni rast uopšte, zavise od sposobnosti zemalja u razvoju da produktivno uposle oskudne proizvodne resurse. Evidentno je da zemlje u razvoju zaostaju u procesima tehnološkog napretka i da se istovremeno suočavaju sa problemima prevazilaženja tehnološkog gepa. Da bi se ovaj zadatak uspešno obavio neophodan je uvoz tehnologije iz razvijenih zemalja, kao i razvoj domaće istraživačko-razvojne baze. Nasuprot pretpostavkama strukturalističke i neoklasične teorije o slobodnoj difuziji tehnologije, preduslov uspešnog tehnološkog transfera je, razvijanje ne samo adaptivnih, već i razvojnih tehnoloških sposobnosti. Pri tome se ne sme zaboraviti da se produktivne I-R aktivnosti ne mogu realizovati bez adekvatnog stoka humanog kapitala.

Successful industrialization, and economic growth in general, require that developing countries use scarce resources in most productive way. It is evident that developing countries lag behind in processes of technological development and at the same time face problems of how best to bridge the technology gap. Disregarding implemented strategy, critical point that makes process of technology transfer successful, apart from achieving strong and stable institutional environment, is building of strong research and development basis. Despite usual structural and neoclassical assumption that technology diffuses freely, important condition for efficient technology absorption is developing, not only adaptive, but also developmental technological capabilities. Also, productive research and development activities can not take place without an adequate stock of human capital.