Why more Competent Adolescents Advance or Regress after Assymetrical Peer Interaction: Studying Dialogue Characteristics that Make a Difference

Abstract

This study explores differences between more and less competent peers in joint problem-solving dialogues, related to opposite interaction outcomes of more competent students (progression/regression). Ten asymmetrical peer dyads were selected from 47 dyads participating in the previous study: five in which more competent (MC) student progressed the most, and five in which MC students regressed the most after a post-test. Ten dialogue characteristics were established in 50 conversations of these dyads. Cluster analysis revealed two dialogue types associated with different interaction outcomes of MC students. In the first one, MC students justified correct answers but behaved inconsistently with their higher competences. The second cluster characterizes domination-submissiveness pattern and MC students’ unwillingness to justify opinion. All regressing MC students participated in the first dialogue type and 56% of progressing MC students in the second. Qualitative analysis of the conversations typical for extracted clusters implies that although ready to provide arguments to their peers when they can, regressing MC students exhibit uncertainty, thereby losing from interaction. Progressing MC students seem to protect themselves against possible interaction disturbances by dominant attitude and withdrawal from communication.

U ovom istraživanju se ispituju razlike između manje i više kompetentnih vršnjaka (više kompetentnih u smislu da su uspešniji u rešavanju problemskih zadataka koji su korišćeni u istraživanju, prim. prev) u dijalozima koji se odnose na rešavanje problema, a u vezi sa suprotnim ishodima interkacije kod kompetentnijih adolescenata (napredak/nazadovanje). Od 47 asimetričnih dijada, koje su učestvovale u prethodnom istraživanju, izabrano je 10: pet u kojima su kompetentiji učenici najviše napredovali nakon posttesta i pet u kojima su kompetentniji učenici najviše nazadovali. Iz 50 razgovora ovih dijada izvedeno je deset karakteristika dijaloga. Klaster analiza je ukazala na dve vrste dijaloga koji su povezani sa različitim ishodima interakcije za kompetentnije učenike. U prvoj vrsti dijaloga, kompetentniji učenici su opravdavali tačne odogovore, ali im je ponašanje bilo u neskladu sa višim kompetencijama koje su imali. Drugi klaster karakteriše obrazac dominacije-potčinjavanja i nespremnost kompetentnijih učenika da opravdaju svoje odgovore. Svi učenici iz grupe viših kompetencija koji su nazadovali pripadaju prvom tipu dijaloga, a 56% onih koji su napredovali drugom. Kvalitativna anliza konverzacija tipična za ekstrahovane klastere ukazuje da, iako spremni da ponude argumente svojim vršnjacima, kada to mogu, učenici koji su nazadovali su pokazivali nesigurnost, gubeći tako od interakcije (sa svojim vršnjakom nižih kompetencija, prim. prev.). Čini se da su učenici koji su napredovali štitili sebe od mogućih narušavanja interakcije dominantnim stavom i povlačenjem iz komunikacije.