"Pridodato u prevodu": nematerijalno kulturno nasleđe u prevođenju i primeni evropskih politikâ doživotnog obrazovanja u Republici Srbiji

Abstract

Polazeći od noseće pretpostavke istraživačkog programa antropologije javnih i praktičnih politika, prema kojoj zakoni, strategije, vizije i planovi nisu "čisti" pravno-politički akti proceduralnog karaktera, već da "kriju" neke specifične, izabrane ili neintencionalne, antropologiji tradicionalno zanimljive institucionalne izbore iz obilja nematerijalnog kulturnog nasleđa (poput preskripcije identiteta ili standarda normalnosti), iznosimo preliminarne rezultate istraživanja primene evropskih politika doživotnog obrazovanja u Republici Srbiji. Preliminarna analiza "prevođenja" odnosno specifične glokalne kontekstualizacije, recepcije i instrumentalizacije pomenutih politikâ pokazuje da je na snazi praksa prenošenja, pravne i proceduralne transplantacije bez prilagođavanja kontekstu u kojem politikâ treba da bude primenjena. U slučaju neprilagođene politike doživotnog obrazovanja, izostanak prilagođavanja neophodnog da lokalna verzija a) odgovara međunarodno usaglašenim ciljevima i da istovremeno b) zaživi u praksi, objašnjava se na primerima diskrepancije lokalnih pojmova radnog vremena, neformalnog obrazovanja, "odgovarajućeg" životnog doba za obrazovanje s jedne, i pojmova originalno ugrađenih u tu politiku, s druge strane.