Trenutna stanja i stanja na intervalima

Abstract

Intervalistička metafizika je izvorno uvedena kao pokusaj da se pruži neprotivrečna analiza promena kao što su pokretanje i zaustavljanje. Da li se sačuvala uobičajena jezička praksa, pojam trenutnog stanja nije sasvim napušten u intervalističkoj metafizici, već je određen preko stanja na intervalima: trenutna stanja definišu se kao granične vrednosti stanja na odgovarajućim intervalima, kada njihovo trajanje teži nuli. Pored toga promena stanja izvesnog intenziteta uvedena je kao novo stanje na intervalu. U ovom radu biće pokazano da je takav intervalizam nespojiv sa mogućnošću diskontinuirane promene između dva stanja na intervalima koji se nadovezuju - upravo one vrste promene koju je intervalizam trebalo da objasni. Jedan način da se sačuva intervalistička metafizika jeste da se trenutna stanja pripisuju trenucima pod određenim vidom reprezentacije, a ne trenucima bez daljih kvalifikacija. Međutim, isti manevar oslobodiće punktualističku metafiziku konvencionalnog karaktera, koji se obično smatra njenim najvećim nedostatkom.

Interval-based time ontology was originally introduced as an attempt to provide consistent analysis of changes such as starting and stopping. In order to preserve our usual language practice, the notion of instant state is not completely abandoned in interval-based ontology, but specified in terms of interval states: instant states are defined as limit values of appropriate interval states, when their duration approaches zero. In addition, state change of certain intensity is introduced as a new interval state. In this paper it is argued that such interval-based ontology is not consistent with the possibility of discontinuous change between two abutting interval states - which is precisely the type of change interval-based ontology was set to explain. One way to retain interval-based ontology is to ascribe instant states to instants under certain mode of representation and not to instants without further qualification. However, the same manoeuvre will free the instant-based time ontology of its conventional character, usually thought to be its main disadvantage.