Huserlovo shvatanje temporalnosti kao aktivnosti subjekta

Abstract

Status vremena i njegove prirode je uvek bilo filozofski zanimljivo pitanje. Dugo je fokus filozofskih rasprava bio usmeren na metafizički aspekt vremena, njegov ontološki status i fizičku prirodu. Sa druge strane, za mene još zanimljivija problematika jeste pitanje toka našeg unutrašnjeg vremena. Objekti i dešavanja iz spoljašnjeg sveta su u našoj svesti predstavljeni kroz strukturu vremena. Temporalnost i svest su blisko povezani fenomeni i u ovom radu nameravam da istražim njihovu vezu pozivajući se na filozofiju Edmunda Huserla (Edmund Husserl). Pokušaću da kroz pojmovni okvir teorije dinamičkih sistema i enaktivističke teorije kognicije pružim adekvatno savremeno tumačenje Huserlovog shvatanja temporalnosti, kao i relacije između unutrašnje strukture vremena i svesti, tj. kognicije. Da bih u svojoj nameri uspela osloniću se na posebnu sposobnost subjekta: aktivnost.

Objects and events from the outside world are represented in our consciousness through the structure of time. Temporality and consciousness are closely related phenomena and in this paper I intend to explore their relationship by referring to the philosophy of Edmund Husserl. I will try to provide an adequate contemporary interpretation of Husserl’s understanding of temporality, as well as the relationship between the internal structure of time and consciousness, through the conceptual framework of dynamic systems theory and enactivist theory of cognition.. In order to succeed in my intention, I will rely on a special ability of the subject: activity