Ličnа аutonomijа i političko odlučivаnje

Abstract

Filozofski fakultet

U istraživanju se kroz hijerarhijsku analizu lične autonomije i analizu teorija lične autonomije, koje su nastajale kao konstruktivna i kritička reakcija na nju, pristupa problemu nelegitimnih spoljašnjih uticaja i doprinosi uspostavljanju kriterijuma za demarkaciju između legitimnih i nelegitimnih spoljašnjih uticaja. Pored toga, ispituje se odnos lične autonomije i političkog legitimiteta u demokratskom kontekstu i definišu se preduslovi za političko odlučivanje autonomnih građana. Upotrebom metoda pojmovne analize, kritičko-evaluativnog metoda i metoda misaonog eksperimenta pokazuje se da lična autonomija ne može u potpunosti da zavisi od subjektivne procene delatnika. Kriterijum nezavisnosti treba da ima status društvene konvencije koja podrazumeva jednoobraznost u primeni na sve delatnike u relevatno sličnom položaju. Lična autonomija podrazumeva da je delatnik sposoban da se odupre eventualnim arbitrarnim uticajima drugih. U političkom kontekstu to znači da poštovanje lične autonomije svakog građanina zahteva participativnu deliberativnu demokratiju u kojoj će kvalitet argumenta biti jedini relevantan faktor u formiranju kolektivne odluke. Legitimitet političke odluke zasniva se na poštovanju lične autonomije, ne samo tokom demokratskog procesa, nego i perioda koji mu je prethodio. S obzirom da su građani izloženi arbitrarnoj upotrebi moći koja utiče na nepristrasnost njihovog rasuđivanja, participativnom deliberativnom demokratijom osetljivom na autonomiju treba da se uzmu u obzir deliberativna ograničenja kako bi se osigurao legitimitet političkog odlučivanja.

The research approaches the problem of illegitimate external influences through the hierarchical analysis of personal autonomy and the analysis of theories of personal autonomy that arose as a constructive and critical reaction to it, which contributes to the establishment of criteria for demarcation between legitimate and illegitimate external influences. In addition, the relationship between personal autonomy and political legitimacy in a democratic context is examined, and the preconditions for political decision-making by autonomous citizens are defined. Using conceptual analysis, the critical-evaluative method, and thought experiments, it is shown that personal autonomy cannot completely depend on the subjective assessment of the agent. The criterion of independence ought to have the status of a social convention that implies uniformity in its application to all agents in a relatively similar position. Personal autonomy implies being able to resist the possible arbitrary influence of others. In the political context, this means that respecting the personal autonomy of each citizen requires a participatory deliberative democracy in which the quality of the argument will be the only relevant factor in the formation of a collective decision. The legitimacy of a political decision is based on respect for personal autonomy, not only during the democratic process but also in the period that preceded it. Given that citizens are exposed to the arbitrary use of power that affects the impartiality of their judgment, autonomy-sensitive participatory deliberative democracy should take into account deliberative constraints in order to ensure the legitimacy of political decision-making.