U ovom članku saopšteni su najnoviji rezultati nastali u okviru obimnijeg proučavanja sociološkog funkcionalizma. Posebna pažnja posvećena je primerima Homansovog i Baklijevog napuštanja osnovne struje. Ispitan je uticaj različitih činilaca. U prvom delu članka posmatran je razvoj Homansovih shvatanja od antropološkog funkcionalizma do teorije razmene. Na ovom primeru pokazane su granice razvijanja individualističke pozicije u okviru funkcionalističke orijentacije. Posebna pažnja posvećena je Dž. Aleksanderovom tumačenju Homansove intelektualne evolucije, pošto se kroz njegov pristup najjasnije vidi savremeno neofunkcionalističko tumačenje prošlosti sopstvene struje. U drugom delu teksta raspravlja se o osobenostima Baklijeve rane funkcionalističke pozicije. Posmatra se uticaj Nejgelovih i Mertonovih kritika na nastanak Baklijevog individualizovanog stanovišta i na njegovu reinterpretaciju Parsonsovog funkcionalizma. U narednom delu članka prikazuju se karakteristike Baklijevog kasnije...g nefunkcionalističkog shvatanja. Autor pri tom pokazuje vezu između opšte teorije sistema i funkcionalnog metoda. U zaključnom delu članka pokazani su dometi Budonove i Gidensove metodološke kritike funkcionalizma u sociologiji. Na osnovu prethodnih razmatranja autor pokazuje granice elastičnosti posmatrane struje i činioce zbog kojih najznačajniji 'otpadnici' prelaze preko ovih granica. Raniji primeri 'otpadništva' povezuju se sa P. Štompkinim napuštanjem funkcionalizma i sa stavom neomarksista, poput Dž. A. Koena, prema funkcionalnom objašnjenju. Na ovaj se način rezultati do kojih je autor došao u ovom članku povezuju sa širim kontekstom njegovih ranijih metodoloških analiza klasičnog i savremenog funkcionalizma.
TY - JOUR
AU - Ilić, Vladimir
PY - 1996
UR - http://reff.f.bg.ac.rs/handle/123456789/225
AB - U ovom članku saopšteni su najnoviji rezultati nastali u okviru obimnijeg proučavanja sociološkog funkcionalizma. Posebna pažnja posvećena je primerima Homansovog i Baklijevog napuštanja osnovne struje. Ispitan je uticaj različitih činilaca. U prvom delu članka posmatran je razvoj Homansovih shvatanja od antropološkog funkcionalizma do teorije razmene. Na ovom primeru pokazane su granice razvijanja individualističke pozicije u okviru funkcionalističke orijentacije. Posebna pažnja posvećena je Dž. Aleksanderovom tumačenju Homansove intelektualne evolucije, pošto se kroz njegov pristup najjasnije vidi savremeno neofunkcionalističko tumačenje prošlosti sopstvene struje. U drugom delu teksta raspravlja se o osobenostima Baklijeve rane funkcionalističke pozicije. Posmatra se uticaj Nejgelovih i Mertonovih kritika na nastanak Baklijevog individualizovanog stanovišta i na njegovu reinterpretaciju Parsonsovog funkcionalizma. U narednom delu članka prikazuju se karakteristike Baklijevog kasnijeg nefunkcionalističkog shvatanja. Autor pri tom pokazuje vezu između opšte teorije sistema i funkcionalnog metoda. U zaključnom delu članka pokazani su dometi Budonove i Gidensove metodološke kritike funkcionalizma u sociologiji. Na osnovu prethodnih razmatranja autor pokazuje granice elastičnosti posmatrane struje i činioce zbog kojih najznačajniji 'otpadnici' prelaze preko ovih granica. Raniji primeri 'otpadništva' povezuju se sa P. Štompkinim napuštanjem funkcionalizma i sa stavom neomarksista, poput Dž. A. Koena, prema funkcionalnom objašnjenju. Na ovaj se način rezultati do kojih je autor došao u ovom članku povezuju sa širim kontekstom njegovih ranijih metodoloških analiza klasičnog i savremenog funkcionalizma.
PB - Sociološko društvo Srbije, Beograd
T2 - Sociološki pregled
T1 - Otpadnici
EP - 376
IS - 3
SP - 357
VL - 30
UR - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_reff_225
ER -
@article{
author = "Ilić, Vladimir",
year = "1996",
abstract = "U ovom članku saopšteni su najnoviji rezultati nastali u okviru obimnijeg proučavanja sociološkog funkcionalizma. Posebna pažnja posvećena je primerima Homansovog i Baklijevog napuštanja osnovne struje. Ispitan je uticaj različitih činilaca. U prvom delu članka posmatran je razvoj Homansovih shvatanja od antropološkog funkcionalizma do teorije razmene. Na ovom primeru pokazane su granice razvijanja individualističke pozicije u okviru funkcionalističke orijentacije. Posebna pažnja posvećena je Dž. Aleksanderovom tumačenju Homansove intelektualne evolucije, pošto se kroz njegov pristup najjasnije vidi savremeno neofunkcionalističko tumačenje prošlosti sopstvene struje. U drugom delu teksta raspravlja se o osobenostima Baklijeve rane funkcionalističke pozicije. Posmatra se uticaj Nejgelovih i Mertonovih kritika na nastanak Baklijevog individualizovanog stanovišta i na njegovu reinterpretaciju Parsonsovog funkcionalizma. U narednom delu članka prikazuju se karakteristike Baklijevog kasnijeg nefunkcionalističkog shvatanja. Autor pri tom pokazuje vezu između opšte teorije sistema i funkcionalnog metoda. U zaključnom delu članka pokazani su dometi Budonove i Gidensove metodološke kritike funkcionalizma u sociologiji. Na osnovu prethodnih razmatranja autor pokazuje granice elastičnosti posmatrane struje i činioce zbog kojih najznačajniji 'otpadnici' prelaze preko ovih granica. Raniji primeri 'otpadništva' povezuju se sa P. Štompkinim napuštanjem funkcionalizma i sa stavom neomarksista, poput Dž. A. Koena, prema funkcionalnom objašnjenju. Na ovaj se način rezultati do kojih je autor došao u ovom članku povezuju sa širim kontekstom njegovih ranijih metodoloških analiza klasičnog i savremenog funkcionalizma.",
publisher = "Sociološko društvo Srbije, Beograd",
journal = "Sociološki pregled",
title = "Otpadnici",
pages = "376-357",
number = "3",
volume = "30",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_reff_225"
}
Ilić, V.. (1996). Otpadnici. in Sociološki pregled
Sociološko društvo Srbije, Beograd., 30(3), 357-376.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_reff_225
Ilić V. Otpadnici. in Sociološki pregled. 1996;30(3):357-376.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_reff_225 .
