Princip pregnantnosti i konstrukcija dobre forme

Abstract

U dva eksperimenta ispitivano je kompletiranje vizuelnih sklopova sačinjenih od parova izomorfnih elemenata. Odnosi između elemenata su bili definisani različitim izometrijskim pravilima - translacijom, osnom refleksijom, rotacijom za 180 stepeni i klizajućom refleksijom. Subjekti su imali zadatak da svakom paru inicijalnih elemenata dodaju dva izomorfna elementa (bez obzira na njihov međusobni izometrijski odnos) kako bi kompletirali matricu 2 x 2 i dobili perceptivno dobre forme. Korišćena su dva tipa elementa: kvadrati dijagonalno podeljeni na crno i belo polje (eksperiment 1) i 'polustrelica' (eksperiment 2). Regresiona analiza pokazuje da je proporcija javljanja komplementarnih sklopova kao subjektivna mera dobre forme u inverznom odnosu sa njihovom kompleksnošću. Ovu kompleksnost izražava odnos između veličine seta ekvivalenata, prisustva dvostruke klizajuće refleksije i odsustva vertikalne osne refleksije kod bilateralno simetričnih sklopova.

Completion of visual patterns made of isomorphic element pairs has been examined in two experiments. relations between elements within pairs were defined by one of following isometric rules: translation, mirror reflection, 180 degree rotation and glide reflection. Subjects were asked to add two isomorphic elements (regardless of their isometric relation) to the initial pairs and construe perceptually good figures. Two types of elements were used: diagonally divided squares on black and white fields (experiment 1), and 'half-arrows' (experiment 2). Regression analysis indicated that the proportion of completed patterns (as a measure of their goodness) is inversely related to their complexity specified by three parameters: equivalent set size, presence of glide reflection and absence of vertical reflection axes for bilaterally symmetric patterns.