Psihosocijalni razvoj i afektivna vezanost u kasnoj adolescenciji

Abstract

Predmet ovog istraživanja je bio da se ispita odnos između psihosocijalnog razvoja i afektivne vezanosti na uzrastu kasne adolescencije. Ciljevi istraživanja su bili usmereni na ispitivanje 1. povezanosti između uspešnosti razrešenja kriza psihosocijalnog razvoja i dimenzija afektivne vezanosti i 2. ispitivanje razlika između obrazaca afektivne vezanosti u pogledu uspešnosti razrešenja kriza psihosocijalnog razvoja. Na uzorku od 212 studenata fakulteta i viših škola sa teritorije Beograda, uzrasta od 20 do 26 godina primenjeni su Upitnik za procenu afektivnog vezivanja II revizija (UPIPAV-R) i Modifikovani upitnik za procenu Eriksonovih stadijuma psihosocijalnog razvoja (The Modified Erikson Psychosocial Stage Inventory - MEPSI). Rezultati su pokazali da između dimenzija afektivne vezanosti i uspešnosti razrešenja kriza psihosocijalnog razvoja postoji značajna povezanost, pri čemu su se iz dva skupa varijabli izdvojila tri značajno povezana para struktura. Dobijeno je da su adolescenti sa sigurnim obrascem u poređenju sa adolescentima sa nesigurnim obrascima vezanosti značajno i dosledno uspešniji u razrešenju kriza psihosocijalnog razvoja. Sigurno vezani adolescenti pokazali su i najviši stepen generalne psihosocijalne zrelosti. Značajne razlike u pogledu uspešnosti razrešenja kriza psihosocijalnog razvoja dobijene su i između adolescenata sa različitim obrascima nesigurne vezanosti. Na osnovu uspešnosti razrešenja kriza psihosocijalnog razvoja 59.4% ispitanika klasifikovano je u odgovarajući obrazac vezanosti, uključujući: 76.6% sigurnih, 57.1% preokupiranih, 56.6% odbacujućih i 41.3% bojažljivih.

The study deals with the relationship between psychosocial development and attachment in late adolescence. The aim is to examine the relationship between the success in resolving the crises of psychosocial development and attachment dimensions and to investigate the differences between attachment styles with respect to the success in resolving the crises of psychosocial development. The Questionnaire for Attachment Assessment, II revision (UPIPAV-R) and The Modified Erikson Psychosocial Stage Inventory (MEPSI) were applied on the sample of 212 students (aged 2026) of faculties and colleges situated in Belgrade. The results indicate that there is a significant relationship between attachment dimensions and the success in resolving tasks of psychosocial development, with three significantly connected pairs of structures between two sets of variables. The securely attached adolescents were significantly and consistently more successful in resolving the crises of psychosocial development in comparison with the insecurely attached adolescents. They also showed a higher level of general psychosocial matureness. Significant differences in resolving the crises of psychosocial development were obtained between adolescents with different forms of insecure attachment. Based on the success in resolving the crises of psychosocial development, 59.4% of respondents were classified in the original attachment group, including: 76.6% with secure attachment, 57.1% with preoccupied, 56.6% with dismissing and 41.3% with fearful attachment.