Koncepcije vaspitanja Džona Djuija i Adolfa Ferijera

Abstract

Krajem XIX i početkom XX veka u različitim delovima Evrope i sveta možemo uočiti pokrete koji se zalažu za novo vaspitanje i novu školu. Ti pokreti razvijaju se na području SAD-a ali i na evropskom kontinentu i predstavljaju izvesnu reakciju na mehanicistički, intelektualistički i formalistički pricnip u vaspitanju, razvijan u praksi srednjovekovnog obrazovanja. Na reaktivnoj liniji novih pravaca i na preseku znanja koje nude različite discipline poput filozofije, psihologije, fiziologije ali istorije pedagogije pojavljuju se novi pokreti za radnu školu koji insitiraju na rekonceptualizaciji shvatanja deteta, detinjstva i vaspitanja. Anti-intelektualizam, pragmatizam, pedocentrizam ali i esencijalizam termini su koji se vezuju za nove pokrete okupljenih oko imena “škola rada”. Djui i Ferijer svoje pedagoške koncepcije razvijaju na preseku znanja pomenutih disciplina, a Djuijeva filozofija vaspitanja nailazi na pozitivnu recepciju u radovima Ferijera u prvoj polovini XX veka. U ovom radu bavimo se poređenjem Djuijeve i Ferijerove vaspitne koncepcije uzimajući kao uporišne tačke razmatranja recepciju Djuija u Ferijerovim radovima, uticaje pod kojima grade svoje pedagoške kocepcije, ciljeve vaspitanja, shvatanje prirode deteta, odnos iskustva i vaspitanja kao i shvatanje rada.