Razvoj stambene arhitekture u Beogradu 1926. godine

Abstract

Beograd je tokom međuratnog perioda doživeo ekspanziju stambene gradnje zahvaljujući velikom prilivu stanovništva iz cele zemlje. Hroničan nedostatak životnog prostora i stalno širenje grada izvan zakonskih granica prouzrokovali su donošenje strogih parametara na osnovu kojih će se sprovoditi urbanistički plan Beograda iz 1923. godine. U radu će biti reči o značajnijim ostvarenjima na polju stambene arhitekture u Beogradu 1926. godine kada je zabeležen najveći broj izgrađenih objekata. Sredina treće decenije karakteristična je po tome da je u tom periodu vladao veliki diverzitet arhitektonskih stilova koji su bili posledica ukusa investitora, ali i različitih senzibiliteta projektanata. U tom periodu javljaju se nove tendencije, poput folklorizma, dok arhitekti pokazuju sklonost ka eksperimentisanju, što će dovesti do pojave moderne arhitekture već naredne godine. Kroz pregled projektantske delatnosti 1926. godine biće prikazani glavni tokovi beogradske međuratne arhitektonske scene.