Odnos studenata humanističkih nauka prema stranim jezicima

Abstract

Nastava stranih jezika na univerzitetskom nivou integralni je deo naučnog obrazovanja svakog pripadnika akademske zajednice. Ovladavanje odgovarajućim jezičkim i komunikativnim kompetencijama pretpostavka je uspešnog učešća svakog stručnjaka u dinamici te zajednice i protoku informacija unutar nje. Učenje većeg broja stranih jezika, višestruko korisno u svim sferama života modernog čoveka, u skladu je sa plurilingvističkom i plurikulturalnom orijentacijom Zajedničkog evropskog okvira za žive jezike. Ovaj rad predstavlja pokušaj da se utvrdi obim učenja stranih jezika, nivo kompetencija i stavovi prema učenju i usavršavanju stranih jezika kod jednog dela studentske populacije - studenata humanističkih nauka, koji je tradicionalno opredeljen za pomenute ideje plurilingvizma i plurikulturalnosti.

Foreign language teaching at university level is an integral part of scientific education of any member of academic community. Acquiring adequate linguistic and communicative competencies is a prerogative for any individual wishing to participate in the dynamics of expert community and the information flow within it. Learning a number of languages, undoubtedly useful in all spheres of modern life, is in accordance with plurilinguistic and pluricultural orientations of the Common European Framework for Modern Languages. The paper attempts to establish the range of foreign language learning, the levels of competencies and attitudes towards foreign language learning of a portion of the population of students of humanities generally and traditionally oriented towards plurilingualism and pluriculturality.