Odnos istorije, teorije i imaginacije u antropologiji

Abstract

Tekst se bavi preispitivanjem odnosa između teorije, istorije i imaginacije u antropologiji. Antropologija kao disciplina ustanovljena je na pokušajima da se istorija izdigne iznad pukog istoriografskog opisa i teorijski utemelji kao nomotetska nauka koja će utvrđivati objektivne zakone razvoja ljudskog društva i kulture koji počivaju na principima racionalnog znanja. Time je zanemaren udeo koji je imaginacija imala u procesima konstituisanja antropologije kao discipline, kao i u samim međukulturnim dodirima na kojima se gradila. Proučavanje imaginacije u tom pravcu omogućuje problematizovanje i drugačije sagledavanje istorije antropologije, nalažući novi vid antropološkog "opismenjavanja" usmerenog na razumevanje formativnih aspekata imaginacije u konstituciji znanja.

The article examines the interconnections between theory, history and imagination in anthropology. Anthropology as academic discipline was established on the scholars΄ endeavors to raise the history above simple historiography descriptions to the level of theoretical knowledge and nomotetic science, based on the principles of rationality. Therefore, in a way, the contribution of imaginative thinking to the emergence of anthropology and its influence on the formative processes of multi-cultural exchange has been underestimated. An revised analysis of the importance of imagination in these processes makes possible revision of the history of anthropology asking for new anthropological "literacy" focused on understanding the formative aspects of imagination in constitution of knowledge.