Skepticizam i semantički eksternalizam

Abstract

Tezu o odnosu jezika i sveta po kojoj su značenja referirajućih termina određena njihovim uročnim odnosima sa objektima na koje referiraju je u savremenoj literaturi o skepticizmu razvijena u moćnu antiskeptičku strategiju. Nedostatak konsenzusa o uspešnosti ove strategije je, u velikoj meri, posledica prividne cirkularnosti argumenata na koje se ona oslanja. Moj cilj je da pokažem da ovi argumenti nisu cirkularni. Ovo činim naglašavanjem nezavisne teorijske podrške koju imaju semantički eksternalizam i diskvotacioni princip na kojima se premise relevantnih argumenata zasnivaju. Kako bih razjasnio prirodu izvora utiska da su ovi argumenti cirkularni, i odbranio tezu da ovaj utisak vara, izvodim implikacije njihove uspešnosti na razumevanje odnosa između određene vrste globalnih skeptičkih hipoteza i jezika koji se koristi za njihovo formulisanje. Najznačajnija među njima je implikacija da je skeptik sprečen u formulisanju relevantnih scenarija nedostatkom pojmovnih resursa, što je, ako je analiza koju nudi semantički eksternalizam adekvatna, posledica prirode odnosa između jezika i stvarnosti.

In this paper, I analyze the anti-skeptical strategy based on Putnam’s semantic externalism, and developed by, among others, Brueckner and Forbes. Popularity of this strategy is stifled by its seeming reliance on question-begging arguments. My aim is to show that these arguments do not, in fact, beg the question. I do that by emphasizing independent theoretical backing of semantic externalism and disquotational principle that the premises of semantic versions of the relevant arguments rely on. In order to shed light both on the sources of the impression that something is wrong with this anti-skeptical strategy, and on the reasons why this impression is ultimately misleading, I derive implications of soundness of the relevant arguments for our understanding of, previously unacknowledged, relationship between skeptical hypotheses and the language used to formulate them. Among these implications is a very significant fact that the way our language relates to reality, if the thesis of semantic externalism is correct, effectively blocks a certain type of very popular global skeptical strategies by depriving the skeptic of conceptual resources needed for formulating the scenarios appropriate for his aims.